Όπως οι περισσότεροι από σας γνωρίζετε είμαι γεννημένος και μεγαλωμένος μέσα στην Παλιά Πόλη της Ρόδου. Αυτό με κάνει να κοιτάζω την εξελικτική της πορεία με εντελώς διαφορετικό μάτι, καθότι γνωρίζω και βιώνω όλες τις παθογένειες, όλα τα καθημερινά προβλήματα και να αναγνωρίζω όλες τις δυνατότητες που έχει το συγκεκριμένο σημείο της πόλης μας.
Επειδή δεν θέλω να μακρηγορήσω, το κυριότερο πρόβλημα που θα ήθελα να επισημάνω είναι η εμμονή και η επιμονή στην παρανομία. Κάτι τέτοιο όπως καταλαβαίνουμε συμβαίνει εις βάρος του κατοίκου, αλλά και του σοβαρού καταστηματάρχη.
Παλαιότερα με το σύλλογο, είχαμε προσπαθήσει να έρθουμε σε συνεννόηση με τους καταστηματάρχες, ώστε να υπάρχει ένα πλαίσιο συνεννόησης ώστε όλοι να είμαστε χαρούμενοι με τις απαραίτητες εκατέρωθεν υποχωρήσεις. Παρόλα αυτά συγκεκριμένοι επιχειρηματίες, επέμεναν σε μία πολιτική οργιαστικής παρανομίας ώστε να απομυζήσουν όσο δυνατόν περισσότερα εις βάρος ακόμα και των συναδέλφων τους. Έκτοτε δεν έχει αλλάξει τίποτα …
Αν αυτή τη στιγμή μπούμε στη διαδικασία να περπατήσουμε εντός των τειχών, θα δούμε μυριάδες παρανομίες από την πιο μικρή -που είναι για παράδειγμα ένα καρφί στα τείχη ή μια καρέκλα εκεί που δεν πρέπει- μέχρι τις τραγικότατες, όπως η άγρα πελατών συνοδευόμενη με τα γνωστά καραγκιοζιλίκια, το κλείσιμο δρόμων, η κατάληψη δημοσίου χώρου και φυσικά η ηχορύπανση, προβλήματα σοβαρότατα, που δεν λύνονται με μεγάλα λόγια και προγραμματικές συμβάσεις, αλλά με εφαρμογή του νόμου επιτέλους.
Αισθάνομαι πολλές φορές πως γράφω το ίδιο κείμενο για να διαβάσετε εδώ και πολλά χρόνια. Αν κάνω αναδρομή στα γραπτά μου θα μπορούσα να πάρω κάτι που έγραψα το 2010 και να σας το παρουσιάσω ως καινούργιο. Δεν έχει αλλάξει τίποτα.
Τα υπόλοιπα επίσης προβλήματα παραμένουν τα ίδια. Προσβασιμότητα, δυσκολία στην κατοίκηση, υποδομές, αποχετευτικό, σκουπίδια, όχληση, κυκλοφοριακό, κατάληψη χωρών, φροντίδα ηλικιωμένων, μέριμνα για τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες κτλ κτλ.
Σε όλα τα παραπάνω, να επισημάνω ξανά την απαράδεκτη συγκέντρωση της νυχτερινής ζωής εντός των τειχών, ενώ θα μπορούσαν να βρεθούν πολλές εναλλακτικές, με αποτέλεσμα την συνεχή όχληση πρωί μεσημέρι βράδυ οποίου τολμά ακόμα να μείνει με την οικογένειά του μέσα στην Παλιά Πόλη.
Ο Δήμος παρουσίασε μια προγραμματική σύμβαση για την ανάπλαση της Μεσαιωνικής Πόλης που ενώ είχε σοβαρά στοιχεία, δεν αγγίζει ουσιαστικά την καθημερινότητα του πολίτη, παρά μόνο λειτουργεί εξωραϊστικά, ώστε να φτιαχτούν κάποιοι χώροι και μερικές υποδομές σε βάθος χρόνου. Δεν αντιλέγω, τουναντίον χαίρομαι που γίνονται έστω καθυστερημένα. Καλό θα ήταν να μας εξηγήσουν καλύτερα την χρηματοδότηση, αλλά οκ, περιμένουμε και βλέπουμε.
Για μένα, η παλιά πόλη είναι τα σοκάκια με το διαλυμένο βότσαλο, είναι οι κρυφές αυλές με τις γλάστρες από τενεκέδες , είναι τα σπίτια που στέκονται ακόμα δείχνοντας την ιστορία τους, είναι τα άλλα σπίτια που παρατημένα πέφτουν, είναι η γιαγιά που ακόμα μαγειρεύει στο γκαζι δίπλα στην πόρτα της γιατί δεν έχει άλλο παράθυρο. Είναι ο μπακάλης με το τεφτέρι, ο καταστηματάρχης που λέμε καλημέρα 30 χρόνια. Είναι οι αντιθέσεις της, είναι ο συνδυασμός περιβάλλοντος και ανθρώπου.
Η Παλιά πόλη όμως αυτή τη στιγμή έχει σοβαρότατο πρόβλημα. Όλοι κάτοικοι φεύγουν. Τα σπίτια γίνονται βραχυχρόνιες τουριστικές κατοικίες και κάθε τρυπα με πόρτα, Airbnb. Τα ενοίκια -αν δεν είσαι τυχερός να έχεις δικό σου- είναι εξωπραγματικά. Όλα αυτά για χάρη του τουριστικού προϊόντος μας που οδηγεί σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις.
Απ’ όσο θυμάμαι λοιπόν είναι μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς. Είναι το μέρος που έθρεψε πολλές γενιές Ροδιτών, Χριστιανών, Μουσουλμάνων και Εβραίων, με τον καθένα να αφήνει το στίγμα του.
Εμείς τι στίγμα θα αφήσουμε;
Μια κοκτέιλ μπότα με ομπρελίτσα, έναν κράχτη και ταμπέλα souvlaki beer 3€;
Ο πολιτισμός δεν είναι μόνο τα κτήρια. Πολιτισμός δεν είναι μονο τα μουσεία. Η παλιά πόλη δεν είναι το θεματικό πάρκο με ενιαίο εισιτήριο που θέλετε να γίνει. Η παλιά πόλη δεν είναι Disneyland ιπποτικης περιόδου, όπως αφήσετε κάποιοι στον Δήμο να εννοηθεί. Ούτε και είναι εμποροπανήγυρη χωρίς κανόνες με τον καθένα να φωνάζει για την πραμάτεια του.
Η Παλιά πόλη απαιτεί σοβαρούς κανόνες διαχείρισης, απαιτεί προστασία της κατοικίας, προστασία της υγιούς επιχειρηματικότητας, απαιτεί ελέγχους σε καθημερινή βάση. Αντ’ αυτού το μόνο που βλέπω τόσο καιρό είναι μία σπασμένη πύλη από που μπαίνουν όλοι, μπαρ να έχουν κάνει κατάληψη με μπράβους σε δρόμους, μηχανάκια να τρέχουν και να κλείνουν τα στενάκια, κράχτες, δυνατή μουσική, ελάχιστα ποιοτικά μαγαζιά εμπορικά ή υγειονομικού ενδιαφέροντος και πολύ παρανομία σε όλα τα επίπεδα.
Η Παλιά πόλη έχει γίνει ανυπόφορη όχι μόνο πλέον για τον μόνιμο κάτοικο αλλά και για τον επισκέπτη.
Να τα αλλάξουμε πριν να είναι αργά.
