Χθες βράδυ, σήμερα πρωί...

Η βόλτα μου χθες το βράδυ με έφερε με την παρέα στην πλατεία Αρίωνος για ένα ποτό στην Ρωγμή, όπου καθόμαστε έξω και απολαμβάνουμε την θέα του μισοκαμμένου κτηρίου απέναντι, της τεράστιας ταμπέλας Turkish Baths που φαίνεται ακόμα και σε απόλυτο σκοτάδι, της απίστευτης κυκλοφορίας αυτοκινήτων πάνω και κάτω από την πλατεία λες και θα βρουν μέρος να παρκάρουν. Ξαφνικά ένα τεράστιο audi suv έρχεται με δυνατά φώτα, μας στραβώνει και εμφανίζεται εκ του εσωτερικού του, παρέα γνωστών πολιτών της Ρόδου, συμπεριλαμβανομένου και γνωστού αντιδημάρχου. Αν βαριούνται αυτοί να μπουν με τα πόδια, τότε ποιος θα δώσει το καλό παράδειγμα; Επίσης, δεν απαγορεύεται υποτίθεται;

Η συνέχεια της βραδιάς επιφυλάσσει μερικές ακόμα περιπέτειες. Όπως φαίνεται και σε προηγούμενη φωτογραφία μου μερικών αυτοκινήτων που κλείνουν ένα δρόμο μπροστά στο Baduz, κάποιοι πάλι το είχαν κάνει, ένας άλλος τους έκλεισε και παραλίγο να γίνει ο μέγας σαματάς. Κόφτε το πια. Δεν έχουν δουλειά τα αμάξια σας μέσα στην Παλιά Πόλη, μην έχετε και απαιτήσεις για πάρκινγκ...

Η ώρα περνούσε, αρχίσαμε να κατηφορίζουμε με την παρέα προς τα κάτω στην Σωκράτους και απορούσαμε πως είναι δυνατόν συγκεκριμένα νυχτερινά καταστήματα να παίζουν τόοοοοσο δυνατά μουσική ενώ πχ, δεν είναι καν club (που έχουν όριο τα 100db αλλά ακόμα και έτσι να ήταν, εκεί πρέπει να είχε πάνω από 110! Παραθέτω και ένα λινκ για να δείτε την λογαριθμική αύξηση των decibel και να κατανοήσουν οι φίλοι που κάνουν τις μετρήσεις. Και πήγε 4 το πρωί και ακόμα όλοι βάραγαν, απο τα μπαρ στην πλατεία στο μεγάλο συντριβάνι, στα μπαρ στην Σωκράτους (*) και στην Μιλτιάδου, στο τζαμί από πίσω κτλ κτλ... Είδα μαγαζί με 1 άτομο να παίζει τόσο δυνατά που ακουγόταν στα στενάκια πίσω από την Πυθαγόρα. Και ακόμα δεν έχουν ανοίξει όλοι. Τι θα γίνει μετά; Η ανοχή στο χάλι αυτό κάνει την φασαρία περισσότερη κάθε χρόνο. Σε λίγο θα αναφέρομαι στα μπαρ ως καρκίνωμα, γνωρίζοντας μεν πως είναι απαραίτητα για τουριστική κίνηση, αν και ελάχιστοι πλέον δυστυχώς, δεν ενοχλούν. Περιττό να σας πω πως συχνάζω μόνο σε αυτούς. Είναι και οι νόμοι που διέπουν την λειτουργία τους προπολεμικοί, είναι και κάτι περίεργα συμφέροντα από πίσω, είναι και κάτι ασάφειες, είναι και κάποιοι που βαριούνται να κάνουν την δουλειά τους, άντε να βγάλεις άκρη...

Έχω και το μωρό να με ξυπνά νωρίς, βλέπω (και ακούω κάθε πρωί) τον απέναντι μου να κάνει το μέχρι πριν υπόγειο, ισόγειο, και να το μετατρέπει σε εστιατόριο. Εύχομαι να μην με ενοχλεί, αλλά αναρωτιέμαι πως θα βγάλει άδεια υγειονομικού ενδιαφέροντος με παράνομα κτίσματα σε ζώνη αμιγούς κατοικίας. Όταν και εγώ παλιότερα ήθελα να κάνω το σπίτι που μένω τώρα εστιατόριο, μου το απαγόρευσαν ρητά... Τέλος πάντων, τουλάχιστον φτιάχτηκε και θα φωτιστεί και ο δρόμος μου λίγο. Λες να σταματήσουν να τρέχουν και σαν μανιακοί οι τύποι με τα μηχανάκια;

Ο δρόμος μου έχει γίνει το πρωί η κρυψώνα για τα μηχανάκια της Σωκράτους, για να μην είναι στην βιτρίνα, με αποτέλεσμα να έχω μια συνεχή ροή κυκλοφορίας, με κάποιους μάλιστα να τρέχουν με μεγάλη ταχύτητα με άμεσο κίνδυνο για γατάκια και παιδάκια... Εκνευρίστηκα δε όταν είδα ντουέτο δημοτικών αστυνομικών να περνούν δυο φορές, αγνοώντας επιδεικτικά την κατάσταση, λες και δεν είναι παράνομα στο δρομάκι. Αλλά έχω και άλλα παράπονα με μερικούς από την δημοτική και την μπατσοσυμπεριφορά τους ώρες ώρες, όχι όμως επί του παρόντος. Πέρυσι κάποιοι από αυτούς βαριόντουσαν να φυλάνε τις πύλες, λες και η φύλαξη της Παλιάς Πόλης, μνημείου παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς είναι αγγαρεία. Φέτος, ακόμα περιμένουμε το security....

Τώρα θα έπρεπε να μιλήσω για την Ορφέως και πως την παράτησαν ένα χάλι με χώματα και λάσπες Πασχαλιάτικα αλλά αυτό μάλλον πονάει πολύ... Αυτό είναι τουλάχιστον τραγικό βρε παιδιά, καλοί μου άνθρωποι, βάλτε τις πλάκες σύντομα ξανά και μην παίζετε με τον πόνο των ήδη ταλαιπωρημένων από την κρίση επαγγελματιών και κατοίκων της περιοχής.

Αυτά για σήμερα.

Αρχές Ιουνίου θα μιλήσει ο σύλλογος κατοίκων "Εντός των Τειχών" επίσημα. Είμαστε υπό ίδρυση. Μέχρι τότε περιμένουμε...

yin yang

Ας δούμε σήμερα μερικές από τις όμορφες όψεις της Παλιάς Πόλης για αλλαγή...



μερικές όμως δεν διορθώνονται με τίποτα, είναι και φάτσα κάρτα...

Κατάντια

Όντως το κυκλοφοριακό εντός των τειχών δεν είναι το μόνο πρόβλημα. Αλλά ας ξεκινήσω από αυτό.

Χθες έξω από το σπίτι μου είχε αυτά τα αυτοκίνητα (και υποτίθεται πως μένω σε δρόμο που δεν έχει εύκολη πρόσβαση)




1 στους 6 είναι κάτοικος... Οι αναλογίες αυτές είναι ενδεικτικές και στην γενικότερη κίνηση εντός των τειχών.

Συνεχίζω με μια φωτογραφία που πήγα να τραβήξω ενώ ήμουν για βόλτα και είδα πως κάποιος από τα γειτονικά μπαρ, αποφάσισε να χρησιμοποιήσει το αρχαιολογικό χώρο σαν σκουπιδότοπο.


η τουρίστρια στο βάθος πρέπει και αυτή να φωτογραφίζει το χάλι μας... Δεν ντρέπεστε βρε λίγο; Από την Παλιά Πόλη δεν ζείτε, σεβαστείτε την επιτέλους!

Η περιήγηση μου συνεχίζεται στην πολύπαθη πλατεία πίσω από την εκκλησία του Αγίου Φανουρίου. Εκεί βλέπω τις λαμαρίνες που είναι πλέον αρχαιολογικό κειμήλιο από μόνες τους, μιας και μπήκαν προσωρινά πριν από πολλά χρόνια για να καλύψουν το χάλι που άφησαν το μνημείο. Εδώ είμαστε πλέον σε τριτοκοσμικές καταστάσεις...


...τι να πρωτοθαυμάσει κανείς; την τεράστια λακκούβα που πέφτουν σωρηδόν οι τουρίστες το καλοκαίρι γιατί κοιτούν προς το τζαμί (ο Αλλάχ να το κάνει...) και θαυμάζουν την υπέροχη αισθητική της σκαλωσιάς και της λαμαρίνας. Δίπλα ακριβώς, οι μολόχες σου δημιουργούν την αίσθηση της εξοχής, ιδιαίτερα τώρα που έχουν αρχίσει και τα φίδια να ξυπνούν και να σουλατσάρουν στο χώρο... Το καλοκαίρι που ξεραίνονται, σου θυμίζουν πως δεν πρέπει να ξοδεύεις νερό παρά μόνο αν πιάσει φωτιά. Και μιλώντας για φωτιά, η περιοχή έχει και ένα καμμένο κτήριο, τον Φάρο και την μέρα που πέρασα είχε πιάσει φωτιά (μικρή ευτυχώς) μια κουζίνα. Η πυροσβεστική ήρθε μια ώρα μετά, λόγω δυσκολίας πρόσβασης, ενώ την φωτιά είχαν σβήσει οι περίοικοι. Κάποια αυτοκίνητα έκλειναν και πάλι τον δρόμο.

Μιλώντας για κλείσιμο δρόμου, δείτε και αυτό, τους κάφρους που αφήνουν το αυτοκίνητο τους όπου βρουν, χωρίς να ενδιαφέρονται αν κλείνουν δρόμους ή όχι...



Αλλά ας μην γκρινιάζω συνέχεια, εξακολουθώ να μένω εντός των τειχών για εικόνες σαν και αυτήν.


Η ομορφιά είναι γύρω μας, αν και τελευταία έχει γίνει λίγο δύσκολο να την βρεις...