οργή

Τα έχουμε πει, ξανά και ξανά για την κατάσταση με τα μηχανάκια και τα αυτοκίνητα στην Παλιά Πόλη. Σήμερα όμως έχω έναν λόγο παραπάνω για να παραπονιέμαι για το απίστευτο αυτό χάος και κυκλοφοριακό εντός των τειχών. Ορίστε μια φωτογραφία του δρόμου μου.

θα πίστευε κανείς πως δεν περνάνε μηχανάκια και αυτοκίνητα από αυτό το σημείο. Αμ δε...

Είναι δίπλα στην Σωκράτους και όλη η παράνομη κίνηση των νεοελλήνων που βαριούνται να περπατήσουν, γίνεται από εκεί. Απέναντί μου είναι και μια αλάνα, όπου σαν ιδιωτικός χώρος, παρκάρουν εκεί κάποιοι που έχουν μαγαζιά από μπροστά και με τον έναν ή τον άλλο τρόπο έβγαλαν σήματα για να μπαινοβγαίνουν. Όπως και να έχει, καθότι ιδιωτικός ο χώρος, δεν μπορεί η Δημοτική Αστυνομία να τους γράψει, παρά μόνο όταν βγαίνουν από την Παλιά Πόλη το βράδυ. Φυσικά και κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί ποτέ...

Μέχρι σήμερα, το μόνο πρόβλημα που είχα, επειδή τυγχάνει να έχω την "ατυχία" να είμαι φιλόζωος και να ταΐζουμε μαζί με την γυναίκα μου και τους γείτονες καμιά 15αριά γατάκια της περιοχής, ήταν με κάποια μηχανάκια που τρέχουν υπερβολικά σε αυτόν το δρόμο που βλέπετε. Τις προάλλες ήταν ένας Δημοτικός Αστυνομικός που έτρεχε διαολεμένα. Άλλες φορές είναι κάτι τύποι με κάτι μηχανές που τρέχουν, άλλες φορές κάτι τζοκάκια. Πάντα κάποιος θα περάσει από τον πεζόδρομο τρέχοντας. Οι περισσότεροι δεν είναι κάτοικοι, το γνωρίζω. Οι κάτοικοι τριγύρω είναι πολύ προσεκτικοί όταν περνάνε.

Έγινε όμως το κακό. Ο γέρος μαγαζάτορας που κανονικά δεν έπρεπε καν να οδηγάει, που συνέχεια τρακάρει σε γωνίες και ταμπέλες, που δεν έπρεπε καν να έχει το αυτοκίνητο του εντός των τειχών, σκότωσε ένα μαύρο γατάκι μου, που απλά καθόταν στον δρόμο. Χαμπάρι δεν πήρε...

Αχ βρε μικρέ μου Μορφέα. Θα μου λείψεις πάρα πολύ. Δεν πρόλαβες να δεις την Παλιά Πόλη χωρίς αυτοκίνητα, να λιάζεσαι όπου γουστάρεις χωρίς φόβο. Εύχομαι τουλάχιστον να μην πόνεσες. Φιλάκια κούκλε μου.