Ημουν φορτωμένος με το ποδήλατο και δεν μπορούσα να περάσω παρά μόνο αν το ξεφόρτωνα, και το κουβάλαγα πάνω από το τοιχίο του πάρκου. Δεν με ενόχλησε όμως αυτό, καθότι τόσα χρόνια μάθαμε πια να ζούμε μέσα στα γαϊδούρια (όχι τα τετράποδα, αλλά τα τετράτροχα). Αυτό που πραγματικά με εκνεύρισε ήταν πως οι τουρίστες που προσπαθούσαν να περάσουν με το καροτσάκι των παιδιών, δεν μπορούσαν και έπρεπε και αυτοί να το κουβαλήσουν πάνω από το τοιχίο.



(για τυχόν απορίες, φυσικά και είχα καλέσει πριν από όλα αυτά την δημοτική αστυνομία να έρθει με γερανό να τους μαζέψει, αλλά δεν πρόλαβε που να πάρει...)
πόσα τέτοια θυμάμαι όταν ήμουν και εγώ "τρόφιμος" Π. Πόλης.
ΑπάντησηΔιαγραφήεγώ τότε γελούσα με αυτα, να σου πω την αληθεια. (αλλά στο τελος ομως έφυγα)..
Α! ωραίο και το νεο look του μπλογκεως! με αρέσει!